(بسم الله الرحمن الرحیم)
الف) در بعد هنری فصاحت و بلاغت.
ب) در بعد پیشگویی اخبار و حوادث آینده.
ج) در بعد محتوای عالی و ارزشمند.
د) در بعد هم سطح و هماهنگ بودن مجموعه قرآن. بدین معنا که با وصف اینکه در سال های مختلف، در حالات گوناگون و نقاط جغرافیایی متفاوت نازل شده است، ولی شما نمی توانید تناقضی در مطالب و یا نقصانی در فصاحت وبلاغت آن بیابید. در حالی که گفتار هیچ انسانی چنین نیست: « أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ کَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِیهِ اخْتِلاَفًا کَثِیرًا؛ آیا در قرآن تدبر نمی کنید؟ اگر قرآن از ناحیه غیر خدا می بود هر آینه در آن اختلاف فراوانی می یافتند (نساء، آیه 82)»
ه) این حقیقت را اضافه کنید که نبی اکرم(ص) اصولاً یک نفر دانشمند و هنرمند نبوده؛ بلکه فردی درس ناخوانده وامّی بود. حال آن حضرت چنان قوانین و محتوایی، با آن فصاحت و بلاغت و شیوایی سخن آورد که از یک فرد درس ناخوانده دور از انتظار بود.
نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسأله آموز صد مدرس شد
برای خواندن متن کامل به ادامه مطلب بروید.